Vergevingsgezinde spelvorm in niet vergevingsgezind weer

Het was koud, het was nat en er stond een harde wind. Meer kunnen we er niet van maken. Vandaag even geen clichés dat het allemaal wel meeviel (dat deed het overigens wel) wie had er godsnaam zin in om de Super Sunday Texas Scramble te spelen terwijl thuis de open haard brandde en het naar speculaas rook. Ik niet dus en ik dacht dat dat wel voor iedereen zou gelden. Nou, het zal je verbazen, ik was één van de weinigen die hoopten dat het afgelast zou worden. Die hards zijn het, die leden van De Texelse. Veertig man sterk stonden vandaag in veelal zwarte regenpakken klaar om weer en wind te trotseren. En dat lukte. De scores waren niet eens slecht, hoewel Texas Scramble een zeer vergevingsgezinde spelvorm is, wat met Texels weer uitermate prettig is. De longest dames en heren lagen tamelijk ver op de natte fairways (van Nils Johansson en Thea Bakker) en de neary’s (van Elda Panoto en Herman Lauers) lagen pal naast de pin. Niks mis mee dus.

Maar liefst drie teams eindigde op de tweede plaats met een netto score van 62 punten, (u leest het goed) maar slechts één team, dat van Elda Panoto, Arnold Boomstra, Antoine Kersten en Jan Willem Samana wist met netto 11 slagen onder par, aldus met een score van 61 slagen, binnen te komen. Godzijdank stond de open haard ook in ‘t Hanenhuus aan. Fijn dat we daar na de wedstrijd ook heerlijk kunnen eten. Dank aan Agnes van Rijkom en Frans van Rooij voor de organisatie. De wedstrijdcommissie doet het toch iedere keer maar weer.

Rob Maaswinkel

De vier winnende Die Hards; V.l.n.r.: Arnold Boomstra, Elda Panoto, Antoine Kersten en Jan Willem Samama