Van de Overkanter 2.0
Vet, cool, kapot, gaaf!
Het was me het zomertje wel! Ik kon me tenminste niet heugen dat het zo’n lange tijd zo warm en droog was geweest. Mijn rondje golf op de herenmiddag van de golfclub kon weleens verspeeld worden op de gortdroge ondergrond, die we allemaal nog kennen van vóór de restauratie; geen grassprietje te ontwaren en met zijn allen meewarig wachten op een verfrissend buitje. De meeste Overkanters, die met me een partijtje golf op de Texelse wilden spelen, had ik steeds met enige trots gewezen op het hooggelegen stuwmeer. Eerst ploegden we de steile duinrand – inmiddels is er een tribune – op om ons een blik op het water en nu ook de zonnepanelen te gunnen: een garantie dat deze baan tot in de eeuwigheid groen zou blijven. Bij jongere Overkantse spelers klonken op zo’n moment klanken van bewondering als “Vet, Cool, Kapot, Gaaf!”. Ik kan me nog van vroeger herinneren dat wij ons ontzag in een andere taal uitten: iets als “Mieters, In, Blits, Stuk”. Het hing er sterk vanaf wat je met zo’n uitdrukking bedoelde, een dansparty voor “mieters!”, de nieuwste hit van The Beatles was “in”, de “blits” maakte je met een rooie MG en “stuk”, dat was ofwel gewoon kapot, ofwel een stuk, waarvoor je je bewondering niet onder stoelen of banken stak. Dat waren tijden dat je er nog naar mocht fluiten, maar je beste vriend zorgde dat hij haar eerder op zijn fietsendrager had getoverd, zo letterlijk dat ik naar haar kon fluiten. Nu mag dát helemaal niet meer, al zou ik het af en toe…
Ik speelde dus een herenmiddagrondje met Erik en Floris-Jan op een ouwerwets gele baan, met hier en daar een plukje groen op de fairway. Terloops merkte ik op dat ik enkele dagen ervóór op Spierdijk had gespeeld op frisgroene fairways; in één woord “tof”. Droog repliceerde Floris-Jan, dat er niks natuurlijker was dan een golfbaan die zich kleurt aan nattigheid en een hittegolf. Bovendien speelde een droge fairway net zo fijn als een groene, en hij voegde de daad bij het woord, terwijl ik nog mijmerde over “Het gras zal altijd groener zijn aan de andere kant… de Overkant”.
Toen ik het allerlaatste shot richting de vlag op de 18e sloeg, vloog het balletje met een enorme gele plag van de pitching wedge – een stuk van de baan -, wel vet, cool de green op, landde naast de pin; “Kapot, gaaf”!
Carpe(r)Diem
