Van de Overkanter 2.0

Green Love

Hij leunde wat zwaar op de zijkant van de machine, toen we van de green van de tweede naar de tee van de derde sjokten. Peukje aan het draaien alsof een korte siësta werd genoten na gedane arbeid. Grote man, gezond verbrande kop met blonde krullen, verpakt in overall grijs van het stof, maar van oorsprong toch wel echt groen, zoals je van een greenkeeper verwacht. Een soort van Peter, aan wie je de zorg over de sprieten met gemak wilde toevertrouwen.

Ik moest denken aan de rondjes die ik de afgelopen weken aan de Overkant had gespeeld. Met steeds wisselende scores, dat weer wel. Was het op een Rijk door de lange heenreis, het aangename gezelschap van old friends, in de weg liggende takjes, de bobbels op de greens, 21 puntjes. Was het op een Sociëteit, de indrukwekkende rijen beukennootjesbomen, een ciabatta met filet met ei, de scharlakenkleuren van om hulp roepende greens, 24 punten. Was het de Polderbaan, té bekend terrein van de hoge waterstanden, het vriendelijk excuus voor de kleihompen, vers geprikte greens, 26 punten. Kortom geen aanleiding om een puike kwalificatie te geven, laat staan de scores aan te geven als een qualifying kaart. Daar is veel werk aan de winkel.

Ik mijmerde nog wat na, genoot nog ook stilletjes van een echte par op de eerste tijdens de laatste Herenmiddag voor de zomertijd en maakte me op voor de afslag op de derde. Een dankbaar knikje zijn richting kon er bij mij zeker af, ik klopte mijn voeten schoon en klom omhoog, de tee op. Peter wachtte geduldig, mikte het eindje van de peuk in de Roggesloot, waar onlangs nog een snoek(baars) werd gered. Toen we vertrokken, zei hij: “Ik moet de tee nog even schoonblazen”. Je zult maar Overkanter competitiespeler zijn en op de Texelse aan de bak moeten; en dan zulk mooi verzorgde tees en greens betreden. Peter, joh, bedankt. Jullie weten hier wat Green Love echt betekent. 30 Punten, het wordt vast nog beter.

Carpe(r) Diem