Ongemakkelijke wending bij Clubkampioenschap Foursome
Een beetje beduusd, vertwijfeld en ongemakkelijk. Zo staan Maurice Frantzen en Robert Viëtor (spreek uit: Vi-e-tor) met bloemen en bekers als winnaars van het Clubkampioenschap Foursome op het terras van het oude Hanenhuus. De een na laatste keer overigens dat hier, op deze plek, clubkampioenen zullen worden gehuldigd, want even verderop wordt al driftig gebouwd aan een nieuwe optrek. Alleen de huldiging van het Clubkampioenschap par 3 rest het Hanenhus nog alvorens het, reeds over een paar weken, met de grond gelijk zal worden gemaakt, ‘Ashes to ashes, dust to dust’.
Het is waarschijnlijk de eerste keer in het bestaan van de club dat de vermeende winnaars, in dit geval Dirk en Remco Boumans, na afloop worden gediskwalificeerd. Dat zit zo; Dirk maakt, wachtend op een operatie voor een nieuwe knie, al enige tijd gebruik van een Handicart en zo ook tijdens deze wedstrijd, maar gemak dient de mens, zo denken vader en zoon en Remco besluit zijn tas ook achterop de buggy te bevestigen en vervolgens de wedstrijd te voet af te leggen…. Niemand die er iets van zegt. Totdat de wedstrijdleiding dit ter ore komt en de regels, enigszins beschaamd, maar wel zoals het hoort, toepast.
Die regels stellen dat handicarts niet mogen worden mede gebruikt door een speler zonder handicart-bewijs. En dat doet Remco dus wel en dat mag niet. Ondanks dat zij twee slagen minder, 88, nodig hebben dan de uiteindelijke winnaars telt dat niet en mogen Maurice en Robert, beduusd dus, zich de nieuwe Clubkampioenen foursome noemen. Ze proberen tevergeefs de hun overhandigde bloemen en ballen ter verzachting van het leed nog aan Dirk en Remco te overhandigen, maar niets daarvan, winst is winst, en het is goed zo. Hadden ze de regels maar beter moeten kennen. Tweede met 92 slagen worden Nils Johansson en Reinoud van der Korst en op de derde plaats eindigt het vertrouwde tandem Martijn Former en Jan Blancke met een score van 96 slagen.
Bij de dames treden slechts drie paren aan in het strijdperk en omdat de wedstrijdleiding heeft besloten alle nummers 1, 2, en 3 van een bloemetje te voorzien, zijn deze zes vrouwen in ieder geval verzekerd van een mooi boeket.
Omdat er dus maar drie dames teams zijn, zijn Solveig Rip en Angelique Schouten ingedeeld met een mannenflight. Zij eindigen met 106 slagen op een derde plaats. Dat betekent dat er een soort foursome matchplay wedstrijd plaats vindt tussen het op papier sterker geachte duo Elda Panoto en Thea Bakker enerzijds en maatjes Marijke de Beer en Lot van Schelt anderzijds. Gestart op hole 10, leiden Marijke en Lot na de turn met een slag, 48 om 49. En die voorsprong bouwen ze met nog eens twee slagen uit als Elda en Thea na een slechte afslag op de lastige par 4 tweede hole een provisional moeten slaan en hun eerste bal niet meer terugvinden. Ze moeten een 8 noteren en hun directe tegenstanders een 6. Uiteindelijk moeten zij genoegen nemen met een rondje 99 en een tweede plaats. Winnaars voor de derde keer op rij en voor de vijfde keer sinds 2011 zijn Marijke en Lot. Dit keer met 95 slagen.
O ja, Ondanks dat de fairways en greens er schitterend bij liggen, veel banen kunnen aan De Texelse een voorbeeld nemen, toch het dringende verzoek van Maurice tijdens zijn dankwoord om toch vooral de pitching marks op de greens te repareren want dat kan toch nog beter. En als iedereen iets meer zijn best doet, kunnen we allemaal volop blijven genieten van deze fantastische golfbaan.
