Het is een goed stel, hoor!

Met het debacle van Ajax tegen Tottenham nog vers in het geheugen, stond Heren Senioren 2, waarvan de basis immers uit Amsterdammers bestaat, trillend van de zenuwen aan de start van hun kampioenswedstrijd tegen de Westfriese. Er hoefde alleen nog maar gewonnen te worden. Op papier een makkie, maar golf is soms even onvoorspelbaar als voetbal. Kijk: “Westfriezen kennen niet van je winnen, maar je ken wel van ze verliezen”. Het blijven wel Westfriezen.

In de praktijk viel het allemaal mee. Rob Maaswinkel, die zijn ijzer 7 in de tas liet, overtrad regel 4 van Matchplay: ‘gij zult geen empathie hebben voor uw tegenstander’, door een te ruime putt te geven bij een stand van 4 up en 5 holes te gaan. Het kwam hem op een reprimande van zijn meedogenloze foursome-partner Floris Jan Zwaag te staan. Bij de lunch was het echter al 6-0, waardoor 2 gewonnen partijen in de middag al genoeg zouden zijn om de cup met de grote oren mee naar Texel te kunnen nemen.   

De ogen van het team waren vooral gericht op Wim de Bruïne. Van iedereen die ik ken met handicap 9, heeft hij verreweg de mooiste swing, maar tussen z’n oren gaat het wel eens mis. Maar niet vandaag, Wim was kennelijk in therapie geweest want ook hij bracht 4 punten mee naar huis. De Westfriese was geen Tottenham en had in de laatste seconden van de wedstrijd geen verrassing meer in petto, met als resultaat een dik verdiende 18-0 overwinning. Volgend jaar de derde klasse, waarin ook Heren Senioren 1 zal uitkomen.  Captain Alain Hirschler bedankte zijn mede- en tegenspelers en prees het mooie weer, zoals alleen hij dat kan. Maurice Frantzen bewees dat je helemaal geen rijbewijs nodig hebt om goed te golfen. Henk Weyschede bleek een uitstekende invaller, ballenzoeker en supporter. En Eric den Dubbelden, vandaag in de laatste flight, veegt met zijn tegenstanders moeiteloos de fairways schoon. Ja, het is een goed stel hoor!