Feeërieke omstandigheden op golfbaan De Haar

De laatste competitiedag speelt Dames 2 op golfclub De Haar. Zonder enige illusie vertrekken de dames naar Oud-Zuilen, omdat tot nu toe alle wedstrijden werden verloren.

Om de lezer nu met uitslagen om de oren te slaan, lijkt me geen goed idee. Kortgezegd: we hebben alle partijen behalve één verloren. Elda Panoto en Remkje Visser spelen in hun dubbel de sterren van de hemel en rekenen (hopelijk voorgoed) af met hun putt-debacle van vorige week door een Elda’s geweldige putt van randje green in de hole: birdie en winst!

Waarom verloren we de rest? Was het door het schuilen voor de regen en het onweer tijdens de wedstrijd, waardoor twee van onze meiden die op winst stonden, zodanig uit hun spel raakten dat ze de wedstrijd toch weg moesten geven? Waren onze tegenstanders gewoon te goed, met hun lagere handicaps? Was het onze onervarenheid of onkunde? Vast een combinatie van dat alles.

Wij begonnen aan de NGF-competitie met het doel mooie dagen te hebben met elkaar. Dat is zeker gelukt! We hebben op prachtige banen gespeeld. Ik noem een Hilversumsche met de lastige stukken heide, moeilijke benaderbare greens en al die bomen waar je tegenaan kan slaan. De Westfriese met die leuke hoogteverschillen en lastige bunkers. Houtrak waar je vooral last had van de vliegtuigen, kerosine- en cacaodampen die je van je spel hielden. En dan mijn persoonlijke favoriet, De Haar. Wat een idyllische baan is dat! Statige bomen rijzen op naast kasteel De Haar. Als je in de baan bent, waan je je in een dierenwereld waar je als golfer te gast bent. De Nijlganzen paraderen parmantig met hun jongen over de fairway, de zwanen doen lui één oog open als je langsloopt, de luidruchtige aalscholvers verdedigen met veel kabaal hun nesten in de bomen, het puttertje (en dan bedoel ik niet de club) laat zich zien en Liesbeth van der Korst heeft zelfs een hertje gespot tussen de bomen!

En dan onze spelers! Ik noem (op alfabetische volgorde):

Angelique Schouten: onze enthousiaste stuiterbal die sinds ze haar driver heeft iedereen gek maakt met haar lange slagen. Als ze nu ook nog leert chippen, gaat ze iedereen verslaan.

Elda Panoto: onze laid-back captain die onder die relaxte uitstraling de touwtjes stevig in handen heeft, het goede in elk van ons ziet en het beste maatje dat ik me kan wensen.

Liesbeth van der Korst: penningmeester Liesbeth die alles keurig voor elkaar heeft, een vrouw waar je op kunt bouwen. Die keihard geknokt heeft voor wat ze waard is en zich hartstikke goed geweerd heeft tegen dames met veel lagere handicaps.

Linda Johansson: lieve Linda die alles op alles heeft moeten zetten om überhaupt te kunnen spelen, die daar nooit over klaagt en haar kiezen op elkaar zet. Zoveel respect voor jou lieve vrouw! Jij gaat nog heel ver komen, met je plezier in het golfen, je putt-talent en doorzettingsvermogen.

Marian Dethmers: de rustige, liefdevolle en positieve Marian, die zo ontzettend kan genieten van ons, het spel, de banen en vooral van het lekkere eten! Die alle ballen recht slaat en in de winter zo vaak de PAR-3 heeft gespeeld dat ze nu chip- en putt-specialist is.

Invaller Margriet de Boer: gezellig dubbelmaatje voor mij toen ik Elda moest missen en die ook lekker wat punten heeft gepakt voor ons team.

Invaller Tonny van der Vis: onze grande dame die zo makkelijk in ons team paste alsof ze er gewoon bij hoorde en gezellig met ons meedeed.

En dan als laatste ikzelf, wat kun je over jezelf zeggen? Ik denk dat ik in dit team de veiligheid en vrolijkheid voelde om lekker te kunnen spelen en het beste uit mezelf te halen.

Zo mijmerde ik op de terugweg in het pluche van de Jaguar van Marian over de afgelopen competitie. Marian reed ons rustig en vastberaden veilig naar Den Helder, mooi een half uurtje speling om nog een ijsje bij de boot te kunnen eten.

Het was een geweldige tijd met een top team!

Remkje Visser