Een jongensdroom komt uit
Met een licht gespannen gemoed beginnen onze helden van Heren 3 met bootje 10 aan de reis naar Dirkshorn. Vandaag, zondag 5 mei, zou het moeten gaan gebeuren. Wat vorig jaar, ondanks een aantal op papier puike invallers, net niet lukte zou nu wel in orde moeten komen: winnaar worden van poule H265, wat recht geeft op het predicaat “kampioen” en promotie naar de vierde klasse. De laatste wedstrijd tegen Amsteldijk 2. Die staan één punt voor dus er moet gewonnen worden.
De voorbereiding van onze mannen verschilt nogal. Mike Bosma speelt de dag voor een wedstrijd nooit. Dan is hij lekker uitgerust en fris. Arnold Boomstra is de hele zaterdag op zee aan het varen. Markus Gersthage gaat gewoon voorspelen, Casper Schouten loopt 18 holes op de Texelse en Reinoud van der Korst (hou je vast) speelt vrijdag mee met een ander team en zaterdag op de Texelse twee keer 18 holes. Wij vinden dat laatste overigens niet overdreven veel. Remco Boumans heeft een heel andere bezigheid: all inclusive met vrouw en kinderen (en nog heel veel andere familieleden) in Turkije. De spanning is hem te veel geworden
Onze tegenstander blaakt bij aankomst op de baan van het zelfvertrouwen. Het is duidelijk dat zij denken de winst wel even op te komen halen. Op zich geen onlogische gedachte, omdat zij de vorige wedstrijden met overmacht hebben gewonnen en, bij elkaar opgeteld, over een veel lagere totaalhandicap beschikken: 58 voor Amsteldijk en 83,8 voor De Texelse. Sterker nog: voor alle partijen (singles en greensomes) geldt dat iedere speler van Amsteldijk een (veel) lagere handicap heeft, dan de speler van Heren 3.
Maar dan blijkt toch maar weer dat matchplay gaat over strijd en onverzettelijkheid, en daarvoor moet je bij Heren 3 zijn.
Bij de singles lijkt het er nog op dat Amsteldijk snel een grote voorsprong op gaat bouwen. Mike wint weliswaar zijn partij met 4-3, maar Reinoud deelt de punten en Nils (Johansson), Arnold en Casper verliezen hun partij nipt. Maar dan is daar de held van de dag: Markus. Hij verplettert zijn tegenstander (handicap 15,9 tegen 22,2 voor Markus) met 5-1! Zijn commentaar: “Ik was gewoon heel erg goed”. Geen valse bescheidenheid, maar vechtlust en geloof in eigen kunnen. Die grote overwinning levert de twee bonuspunten op zodat de stand na de singles 7-7 is.
Snel door naar de greensomes. Op het scherpst van de snede wordt de strijd gestreden waarbij de tegenstanders af en toe ook fijntjes op de regels gewezen moeten worden. Mike en Reinoud weten na een achterstand van 0-3 terug te komen tot 4-4. Nils en Arnold duwen door en winnen hun partij met 4-3. Dat betekent dat een gelijkspel in de laatste dubbel het kampioenschap op kan leveren. Markus en Casper moeten er hard voor werken en boksen lang tegen een achterstand aan, maar met een prachtige approach naar de green van 18, legt Markus de basis voor de afronding. En als Casper ziet dat zijn tegenstander de put van anderhalve meter maakt, weet hij dat hij dat ook kan en aarzelt geen moment: 3-3. Het kampioenschap is een feit.
In een vlaag van totale verstandsverbijstering blijken Arnold, Mike, Reinoud en Markus ook nog bereid te zijn in de sloot bij de green van 18 te springen. Nils en Casper blijven rustig aan de kant: iemand moet de foto’s maken, nietwaar?
Al met al is het weer een zeer geslaagde competitie geweest met veel plezier en mooi spel. Op naar de vierde klasse. Ze zijn gewaarschuwd daar!
Heren 3 te water; V.l.n.r. waarschijnlijk: Reinoud van der Korst achter Markus Gersthage en Arnold Boomstra achter de bijna geheel ondergedompelde Mike Bosma
Gelukkig hebben we niet alleen de foto’s…..:
