De Mythe van Narcissus
Er was eens een hele knappe golfer, genaamd Narcissus. Bijna alle vrouwen vielen in katzwijm voor hem, maar Narcissus was niet geïnteresseerd. Hij wilde enkel maar golfen en golfen. Zijn moeder, de nimf Liriope, had van een ziener te horen gekregen dat haar zoon het eeuwige leven zou hebben en dus ook eeuwig zou kunnen golfen, zolang hij zichzelf maar niet kon zien.
Op een dag speelt Narcissus met vrienden op een mooie bergbaan en daar wordt hij opgemerkt door de jonge en bevallige Echo die natuurlijk op slag verliefd wordt. Ze wil hem het liefst aanspreken, maar dat mag niet. Echo heeft namelijk wegens onophoudelijk praten straf gekregen van de godin Hera en haar verboden om zelf als eerste het woord te voeren. Ze mag alleen anderen napraten. Geduldig wacht ze op het moment dat Narcissus iets zegt. Op een zekere namiddag is Narcissus helemaal alleen aan het golfen. Er is bijna niemand op de baan omdat het al laat op de dag is en als hij naar de volgende tee loopt, hoort hij iets vreemds. Hij schrikt en roept: “Is daar iemand aanwezig”? Echo ziet haar kans schoon en antwoord: “Aanwezig”.
Narcissus kijkt om zich heen, maar ziet niemand. “Wie is daar” en Echo antwoord “daar”, maar hij ziet nog steeds niemand. “Laten we samenkomen”, zegt Narcissus. Echo spreekt Narcissus opnieuw na, wil naar hem toe rennen, maar net op dat moment loopt Narcissus ongeduldig weg en zegt “blijf dan maar weg”.
Echo mompelt ‘weg” en diep teleurgesteld trekt zij zich terug in de bergen. Vanaf die dag leeft ze als een kluizenaar in grotten in de bergen. Van verdriet vervaagt haar fysieke vorm en op een zeker moment is enkel haar stem nog te horen. Als u wel eens in de bergen loopt of golft, is Echo altijd in de buurt, klaar om het laatste woord te hebben. Jullie hebben haar toch ook wel eens gehoord?
En hoe vergaat het Narcissus, want dit verhaal gaat immers over hem? Op een mooie golfdag zoekt hij een volkomen verkeerd geslagen golfbal, hetgeen goede golfers helaas ook wel eens overkomt. Hij weet dat zijn bal ver weg in de rotzooi ligt en al zoekende komt hij bij een vijver die hij eigenlijk nog nooit gezien heeft. Het water van die vijver is zo helder, het lijkt wel een spiegel. Hij buigt zich voorover om te kijken of zijn bal soms in het water ligt en dan ziet hij zijn weerspiegeling. Omdat hij zichzelf dus nog nooit gezien heeft, denkt hij eerst dat hij een mooie geest ziet die in de vijver leeft. Hij staart met verwondering en bewondering naar de verschijning in het water en hij wordt verliefd…… op zichzelf. Ja, beste golfers, ook dat kan gebeuren tijdens een ronde. Golfen kan hem plots niet meer bekoren, hij wil die verschijning in het water aanraken. Hij steekt zijn armen in het water en….het beeld verdwijnt om pas weer terug te komen als het water weer tot rust is gekomen. Narcissus, verliefd tot over zijn oren, is zo ingenomen met het beeld in het water dat hij helemaal vergeet te eten en drinken. Hij probeert met het beeld te spreken, maar krijgt geen antwoord. Tot tranen geroerd, blijft hij proberen om het beeld aan te raken, maar helaas. Hij schreeuwt en jammert, maar dat mag allemaal niet baten. Langzaamaan verliest hij zijn gelaatskleur, zijn schoonheid en uiteindelijk zijn levenskracht. Echo heeft al die tijd het jammerlijke tafereel gadegeslagen en zijn kreten pesterig herhaald. Narcissus komt niet tot zinnen en sterft een jammerlijk dood, precies zoals de ziener voorspeld had. Zijn familie en vrienden zijn inmiddels al dagen naar hem op zoek, maar kunnen hem niet vinden. Wel vinden ze bij de vijver zijn kleren en golftas met vlak daarnaast hele bijzondere gele en geelwitte bloemen, maar van Narcissus zelf geen spoor. Om hem te eren noemen ze die bloem naar hem; Narcissus.
Trompetnarcis
Ice Follies
Dubbele Narcis
